Getuigenis Marion

Even voorstellen

Ik ben Marion, geboren in 1952 en ik woon in Alkmaar. Ik ben getrouwd en heb een zoon en een dochter, die al enige tijd 'het huis uit zijn. Verder hebben we onze hond Dana, waar we iedere dag een lange wandeling mee maken op het strand of in het bos. Dat is niet alleen heerlijk voor haar, maar ook voor ons. Dus een van m'n favoriete bezigheden. Verder schilder ik graag en vind ik het leuk om creatief bezig te zijn. Sinds mijn terugkeer naar het geloof ga ik zondags naar de kerk (Kapelkerk of de Ark) en bezoek ik 1 keer per 2 weken de wijkkringavond. Onze groep bestaat uit ongeveer 10 beginnend christenen en wordt geleid door Evelyne en Sietse, die ons veel over God en de bijbel kunnen leren. Het zijn gezellige, inspirerende avonden met veel diepgang, zowel over het geloof als over persoonlijke zaken. Ik kijk er naar uit en wil ze niet graag missen.
Nu je wat meer weet over wie ik ben en wat me zoal bezighoudt, wil ik je graag meer vertellen over mijn weg terug naar het geloof.

'Jezus is geboren!' - op doek - 60 x 80 cm - zomer 2017 - Marion

Een moeilijke start

Het pad van mijn jeugd liep niet over rozen. Het huwelijk van mijn moeder strandde toen ik bijna een jaar was. M’n vader heeft nadien niet meer naar me omgekeken. Mijn moeder hertrouwde toen ik 3 jaar was. De nieuwe man van mijn moeder accepteerde mij niet, wat veel ruzies en spanningen te weeg bracht. Geen veilige, vertrouwde omgeving voor een klein, gevoelig meisje. De reden voor mijn grootouders om zich over mij te ontfermen en me liefdevol groot te brengen. Zij waren christelijk dus ging ik mee naar de kerk en zondagschool. Ik had het fijn bij mijn opa en oma. Mijn leven had er nu ongetwijfeld heel anders uitgezien als zij mij niet hadden opgevangen. Ik ben hen altijd heel dankbaar geweest voor hun liefde, zorg en support.

Twijfels over God

M’n moeder, stiefvader, m’n twee zusjes en broertje, die uit dit huwelijk geboren werden, woonde slechts een paar minuten fietsen bij ons vandaan. De regelmatige bezoekjes aan m’n moeder liepen, als mijn stiefvader thuis was, praktisch altijd uit op confrontaties. Zijn antipathie ten aanzien van mij bleef. Ik kon werkelijk niets goed doen en voelde me dan ook een tweederangs kind. Ik begreep het niet en vroeg me af of God dit allemaal wel zag. In de zesde klas van de lagere school kregen we Godsdienstlessen. Ik was leergierig en stelde oprecht gemeende vragen als: 'Hoe het mogelijk was dat Jezus over water kon lopen'. In plaats van een antwoord, werd ik voor straf in de hoek gezet. Dat voelde voor mij heel onrechtvaardig. Zoiets was me in mijn hele schoolperiode nog nooit overkomen. De leraar vond de vraag klaarblijkelijk te ingewikkeld om uit te leggen. Nog meer twijfels… Ik wilde niet meer mee naar de kerk. Ik voelde me door God in de steek gelaten.

Opnieuw afzien...

Door omstandigheden moest ik, toen ik 14 jaar was, terug naar het gezin van m’n moeder. Dat werd geen feest! Ik was wat mondiger geworden en dat werd me niet in dank afgenomen. Dagelijkse hatelijkheden, vernederingen en ruzies werden m’n deel. Ondanks dat m’n moeder trachtte haar handen boven m’n hoofd te houden, kon zij dat niet voorkomen. Ook doodzwijgen en totaal negeren was een beproefd middel van m’n stiefvader. Achter de muur die ik voor mezelf had opgetrokken voelde ik me eenzaam. Drie jaar heb ik het daar in huis volgehouden. Vlak voor m’n 17de ging ik op kamers, weg uit al het verbale geweld.
Toen we volwassen waren heeft m’n zusje Ellen, die helaas veel te jong overleden is, me verteld, hoe verschrikkelijk zij het vond, als haar vader me zo behandelde.

"Zou God toch bestaan?"

Pas in 2016 kreeg ik weer interesse in het geloof. Onze lieve dochter Amanda had een moeilijke periode van 10 jaar achter de rug, met o.a. depressieve klachten. Ze volgde verschillende therapieën waarvan wij hoopten dat die haar zouden helpen, haar depressie de baas te worden, maar niets mocht baten. Als een wonder kwam daar positieve kentering in, toen zij in aanraking kwam met het christelijk geloof. Gaandeweg werd zij blijer en kreeg weer levensvreugde. Ik was zo gelukkig en dankbaar en dacht: “Zou God dan toch bestaan?”

Op ontdekkingstocht!

Ik vroeg of ik een keer mee mocht naar de kerk. “Natuurlijk!” zei ze, “Maar je kunt ook meegaan naar de introductieavond van de Alpha cursus, a.s. dinsdag. Dat verplicht tot niets.”. Maar ik dacht eerst maar eens naar de kerk en dan zien we wel verder. De kerkdienst viel me 100% mee: een jonge bevlogen dominee met een mooie begrijpelijke preek; een band met goeie muziek; een beamer die de teksten op de muur projecteerde, zodat je mee kon zingen; en aardige mensen. Al met al voelde het als thuiskomen. Ik was dus blij verrast en besloot die komende dinsdag ook mee te gaan naar de Alpha cursus en… dat was niet de laatste keer! Mijn interesse was gewekt. Ik leerde steeds meer en vond de diepgang in de gesprekken met de andere cursisten bijzonder. Vooral het Alpha weekend op Texel was een hoogtepunt. Inmiddels werd Amanda op 13 november 2016 gedoopt. Ik was blij voor haar. Voor mij was het inmiddels wel duidelijk dat mijn geloof in God groeide. Ik volgde ook de cursussen Christianity Explored en Life Explored. Het deed me goed dat de gespreksleiders de vragen die ik had, ook weleens moeilijk te beantwoorden vonden en dat ik dan niet in de hoek hoefde 😉  Die avonden heb ik als heel positief ervaren; Veel diepgang en een grote verbondenheid met de hele groep.
Samen met Amanda en Joost ging ik mee naar de New Wine zomerconferentie, de Witte tent in Groet, een doopdienst van Hillsong Chruch in Zandvoort, waar veel mensen in zee gedoopt werden en naar een concert van Sela in de Grote kerk in Alkmaar. Allemaal mooie ervaringen op m’n weg naar God.

Leven met God

Als iemand me jaren geleden voorspeld zou hebben dat ik op m’n 65ste gedoopt zou worden en geloofsbelijdenis zou doen, zou ik hebben gezegd: “No way!”. Er zullen vast mensen zijn die mijn keuze voor God niet begrijpen. Echter, ik ben zover dat ik God weer wil volgen. Het geloof verdiept mijn leven en het geeft me rust, vrede en vertrouwen. Ik voel me verlost en blij dat m’n zonden zijn vergeven en ik nu een geliefd kind van God de Vader mag zijn. Ik ben dankbaar voor alle mensen die mij hebben begeleid op mijn weg terug naar het geloof. Zonder hen zou ik niet weten hoe mooi het leven met God is. Dat maakt dat ik heel gemotiveerd en enthousiast ben om ook anderen die op zoek willen gaan naar God, te begeleiden. Dus zit je met vragen of wil je een keer mee naar de kerk, neem dan gerust contact op. Je bent altijd welkom.

 Over Marion

Geboren in: 1952
Woont in: Alkmaar
Favoriete bezigheden: schilderen, wandelen met m'n hond, creatief bezig zijn
Favoriete bijbelvers: 
Ik verzeker het jullie nogmaals: als twee van jullie hier op aarde eensgezind om iets vragen, wat het ook is, dan zal mijn Vader in de hemel het voor hen laten gebeuren. Want waar twee of drie mensen in mijn naam samen zijn, ben ik in hun midden. ~ Matteüs 18: 19-20 ~
Mooiste christelijke:
boek (na de bijbel): 'Dicht bij Jezus' van Sarah Young
lied: 'Good good Father' van Chris Tomlin

Marion is beschikbaar als buddy.
Heb je vragen over het christelijk geloof, of kan je begeleiding of gebed gebruiken, schroom niet om contact op te nemen.

Good good Father - Chris Tomlin