Getuigenis Amanda

Even voorstellen

Ik ben Amanda, geboren in 1986 en woon al mijn hele leven in Alkmaar. Ik ben van huis uit niet met geloof opgevoed en heb ook nooit de behoefte gevoeld om er meer over te weten te komen. Totdat ik in 2015 een relatie kreeg met een christelijke jongen. Hij kwam zo anders op mij over dan anderen. Ik had al snel door dat wat mij erg aantrok in zijn levenshouding voortkwam uit zijn christelijke fundament. Ik wilde beter kunnen begrijpen wat zijn geloof inhield en besloot me, op zijn aanraden, aan te melden voor een Alpha cursus in Alkmaar. Ik weet nog goed dat ik met lood in mijn schoenen heen ging de eerste keer, omdat ik het idee had dat het heel saai en suf zou zijn. Maar wat werd ik verrast: leuke mensen, gezellig samen eten, moderne, pakkende filmpjes, inpirerende gesprekken en bovenal, voor het eerst in m'n leven maakte ik kennis met Jezus en Gods onvoorwaardelijke liefde voor de mens. Ik werd er diep door geraakt en wilde er beslist meer van weten en ervaren. Zo startte ik mijn ontdekkingstocht binnen het christelijk geloof. Ik koos ervoor om niemand erover te vertellen, omdat ik geen idee had of het ècht wat voor mij was en tevens was ik bang voor reacties. En zie nu hier 😉 Er is heel wat veranderd sindsdien en daar vertel ik je graag meer over. Ik zal beginnen met een stukje achtergrond.

M'n leven op een dood spoor...

Vanaf m'n negentiende tot m'n negentwintigste heb ik een heel moeilijke periode doorgemaakt. Ik kwam met een burn-out thuis te zitten en had nergens meer energie voor. Door een algeheel gevoel van waardeloosheid raakte ik in een zware depressie, die uitzichtloos leek. Ik had in die tijd voortdurend buikpijn en was bijna de hele dag misselijk. Ik was er toen van overtuigd dat die maag-darmklachten verband hielden met de voeding die ik at. Ik dacht dus dat m'n eten allergische reacties teweeg bracht. Hierdoor werd ik bang voor eten en begon steeds meer producten weg te laten, tot ik op m'n dieptepunt nog maar een stuk of 10 a 15 'veilige' producten over had, die ik durfde te eten. Daarnaast was ik ook bang om dik te worden. Mijn verhouding met eten was dus totaal verstoord. Het gebrek aan gevarieerde voeding verzwakte me nog meer en had ik geen vertouwen meer in m'n lichaam en in mijn eigen kunnen. In de 7 jaar van psychotherapie die met tussenpozen volgde, ben ik werkelijk gefileerd, om erachter te komen waar mijn problemetiek vandaan kwam. Toen we uiteindelijk na een pijnlijk en confronterend proces bij m'n kern aanlandde bleek daar een diepgewortelde angst besloten te liggen, namelijk de angst om nooit goed genoeg te zijn en daaruit volgend een obsessieve angst voor afwijzing. Als reactie hierop heb ik van kind af aan onbewust allerlei overlevingsstratgieën toegepast. Ik was enorm perfectionistisch, was geblokkeerd in het uiten van de emoties boosheid en verdriet, had last van controle dwang en probeerde me als een kameleon aan te passen aan m'n omgeving, door altijd maar te pleasen en zoveel mogelijk sociaal gewenst gedrag te vertonen (veel OCD-achtige trekken). Door al dat maskergedrag wist ik niet wie ik zelf was, wat ook weer onzeker maakte. Toen de kern van mijn problematiek duidelijk was geworden, zat ik echt even in een tranendal, maar al gauw dacht ik: "Dan kunnen we nu toch gaan werken aan genezing?".  Maar daar kwam ik teleurgesteld in uit toen m'n psychologe vertelde dat ze mij niet kon genezen. Voor wat betreft m'n minderwaardige, zwakke kern, kon ze alleen tools geven om er beter mee om te leren gaan. Wat een desillusie was dit... Ik probeerde te komen tot acceptatie van hoe ik nou eenmaal in elkaar stak, maar dat lukte slecht. Ik bleef strijden tegen mezelf en worstelde er enorm mee. Uiteindelijk kwam ik rond m'n 27ste  erachter dat hoogsensitiviteit een van mijn eigenschappen is. Ik ben me gaan verdiepen in de wetenschappelijke achtergrond van hoogsensitiviteit en zo vielen er veel dingen op z'n plek en heb ik geleerd hoe ik er beter mee om kan gaan, zodat ik niet steeds overspoeld blijf raken door het normale leven. Want ik werd daar zo onzeker en wanhopig van.
Het was ook in deze tijd dat ik voor mijn uitkering herkeurd moest worden. Daarvoor moest ik naar een voor mij vreemde psycholoog. Zij hoorde m'n verhaal aan en zei met betrekking tot de maag-darmklachten: "Amanda, je hebt het over allergiën, maar jij hebt een eetstoornis..". Deze woorden sloegen in als een bom.. Het was alsof ik stekenblind geweest was en ineens kon zien. M'n vaste psychologe was heel blij dat m'n ogen eindelijk geopend waren, voor hetgeen ze me de afgelopen jaren blijkbaar al vele malen had geprobeerd uit te leggen, maar wat er bij mij steeds niet in ging. Ze stelde voor om me vanaf nu te gaan begeleiden in opnieuw leren eten. Dat wilde ik graag, al was het een heel lastig proces, omdat alleen de angst voor voeding me al misselijk maakte, waardoor ik maar langzaam vooruitgang boekte. Tevens bleef ze met me werken aan m'n lage zelfbeeld.
Ook in relaties kon ik me slecht staande houden door m'n minderwaardigheidscomplex. Ik was voortdurend aan het pleasen en raakte binnen no time mijlenver bij mezelf vandaan en uitgeput. Relaties waren dus niet echt mijn ding, maar ik verlangde wel erg naar contact met mannen, waarschijnlijk omdat het me een gevoel van bevestiging gaf. Zo heb ik een aantal jaar vrij losbandig geleefd in het idee dat dat me misschien de voldoening zou brengen waar ik zo naar op zoek was, maar het resultaat was dat ik me van binnen juist steeds leger voelde worden. Uiteindelijk leerde ik in december 2014 (ik was toen 28) die leuke, christelijke jongen kennen, waar ik in het begin over schreef en durfde ik voor het eerst sinds jaren m'n hart weer echt open te stellen voor de liefde en kregen we een relatie.

Hoe het verder ging

Zoals ik eerder vertelde was de Alpha cursus voor mij het begin van m'n zoektocht naar God. Ik stroomde door naar de cursus Christianity Explored, begon met bidden en bijbel lezen en ging regelmatig naar de kerk. Er ontstond een band met Jezus, maar ik had niet helder of die band oprecht van mij was of dat het weer een vorm van please-gedrag was naar m'n vriend toe. Wat wel direct helder en oprecht was, was de vriendschap die ontstond met Emmy, die ik leerde kennen als gespreksleidster bij Alpha. Ze begeleidde me in m'n ontdekkingstocht binnen het geloof en was een enorme steun voor me in mijn depressie. M'n liefdesrelatie waar ik vol vertrouwen in gestapt was, liep niet goed. Ik was te onzeker om mezelf te kunnen zijn bij hem. Iets wat hij me uit frustratie vaak verweet. Ik heb nog nooit zoveel gehuild als in deze periode. Uiteindelijk liep de relatie stuk in februari 2016. Ik had het heel moeilijk, maar besloot toch voorlopig even geen aandacht te besteden aan God, want ik wilde er achter komen of ik ècht zelf geloofde of dat het bij de relatie had gehoord. Het vreemde was dat ik 's morgens steeds huilend op stond en 's middags dansend door de kamer kon gaan met de vreugdetranen over me wangen.. Zo bijzonder, ik kon het niet anders verklaren dan dat God me droeg.. Na twee weken begon ik toch weer te bidden en keek ik nog een aantal keer de prekenserie van Henri Nouwen over 'het leven van de geliefde', die me eerder al zo geraakt had. Na een lange overdenking wist ik het zeker: "Ik geloof!". Ik kreeg berouw over foute dingen die er in mijn leven waren, zoals mijn losbandige gedrag. In de hele week voor pasen 2016 ben ik alle zonden die me te binnen schoten gaan belijden en heb ik  vergeving gevraagd aan God. Dit luchtte zo ontzettend op. Hij wees me niet af.. Uiteindelijk volgde rond pasen de spannendste beslissing van m'n leven: ik ging thuis op m'n knieën en gaf in overgave mijn leven aan Jezus.

Een wonder...

Wat er toen allemaal gebeurde was ronduit wonderlijk! Het gapende gat in m'n hart dat ik altijd tevergeefs had geprobeerd te vullen met van alles en nog wat (seks, drank, feesten, obsessief sporten, shoppen e.d.) werd in één keer en permanent vervuld. De  depressie die mij al 10 jaar kwelde verdween als sneeuw voor de zon. Ook merkte ik dat ik geen pijn meer voelde in de herinnering aan de relatiebreuk die een aantal weken daarvoor had plaats gevonden. Zo heerlijk. In rap tempo begon mijn denken zich te vernieuwen; van een denkpatroon van angst naar een denkpatroon van liefde. Daardoor veranderde ook mijn gedrag, want angst blokkeert en liefde geeft doorstroming. Ik zat niet langer op een dood spoor, maar op de Weg naar het Leven! Door mijn nieuwe, rotsvaste identiteit als geliefd kind van God werd mijn zelfbeeld veel positiever. Ik had meer energie en levenslust en liep over van vreugde. Ik wist niet hoe ik het had! Ik wilde het wel van de daken schreeuwen: "De genezing die geen arts of psycholoog kon brengen, heeft God gegeven!" Maar dat kon natuurlijk niet in m'n niet-gelovige omgeving, want daar wist nog steeds niemand dat ik met geloof bezig was..  Maar het viel mensen om me heen al heel snel op, dat er 'iets niet klopte' in m'n functioneren. Zo kon ik stukje bij beetje steeds meer openheid geven over wat er gebeurd was.
Mijn verlangen om me te laten dopen groeide en uiteindelijk heb ik op 13 november 2016, de dag voor m'n 30ste verjaardag, geloofsbelijdenis gedaan en ben ik gedoopt. Dat zal ik nooit meer vergeten. Veel van m'n familieleden en vrienden waren er bij. Zo bijzonder, want ik had me erop ingesteld dat mijn keuze voor God wellicht kon leiden tot verwijdering in bepaalde relaties, maar dat viel dus alles mee. God verraste me nog veel meer, toen in 2017 ook mijn nieuwe vriend Joost en mijn moeder tot geloof kwamen en gedoopt werden. Wat een vreugde!!!
Ondertussen is het proces van innerlijk herstel, wat van binnenuit bewerkt wordt door de heilige Geest, voortdurend verder gegaan en ervaar ik meer vrijheid dan ooit tevoren in mijn leven. Hoe verder ik me overgeef aan Hem, hoe meer 'onkuid' er met wortel en al uit mijn hart wordt verwijderd, zoals angsten, schaamte, leugens, onverwerkte pijn en beperkende overtuigingen. Ik blijf me verwonderen en ben zo enthousiast. God is zoooooo goed!

Doelloos vs bestemming

In de tien jaar dat ik ziek was had ik nooit echt een doel in mijn leven. Doordat ik mezelf niet kende wist ik niet wat bij me paste om te doen en als ik af en toe dan eens een plan had met betrekking tot studie of werk, dan werd ik vrijwel direct verlamd door angst, waardoor er niets duurzaams uit m'n handen kwam. Deze vicieuze cirkel maakte me lusteloos. Ik zat 10 jaar lang thuis, in een soort zelfgecreëerde gevangenis van angst en depressie. Maar de deur van die gevangenis ging open op die bewuste dag begin maart 2016, toen ik de controle over m'n leven uit handen gaf aan God. Hij vergaf me en bevrijdde mij. Gaf me een volledig nieuwe, eeuwige identiteit. En dit wil Hij voor iedereen. Vanaf dat moment wist ik een ding zeker: "Dit kan en wil ik niet voor mezelf houden!". De rest van mijn leven heb ik een doel, wat ongekende vreugde geeft: Zoveel mogelijk (gebroken) mensen vertellen over de liefde, de goedheid en de wonderen van Jezus en hen aanmoedigen om naar totale overgave toe te groeien, zodat ook hun leven 180 graden kan draaien en ze hun ware identiteit en vrijheid in Christus vinden en behouden.
In het bijzonder ervaar ik grote bewogenheid voor hoogsensitieve vrouwen die ten gevolge van een laag zelfbeeld, te kampen hebben met eet- angst- en persoonlijkheidsstoornissen en suïcidale neigingen. Ik geloof dat het van groot belang is dat er een samenwerking gaat komen tussen de psychische zorg (GGZ) en geestelijke (pastorale) zorg, zodat innerlijke genezing en bevrijding mogelijk wordt, door Jezus. Ik zou me in de toekomst dan ook graag inzetten voor christelijke coaching en bevrijdingspastoraat. Daarom ben ik een coach opleiding gaan volgen (2016) en heb veel geleerd over hoogsensitiviteit. Daarnaast heb ik in het schooljaar 2018/2019 de Vrijzijn Trainingsschool voor bevrijdingspastoraat gevolgd in Ede, wat me, buiten een belangrijk stuk innerlijk herstel voor mezelf, ook veel nieuwe inzichten in de geestelijke wereld heeft gegeven. Heel interessant! Met nieuwsgierigheid kijk ik uit naar de toekomst, die in Gods handen ligt. Wat een rust geeft dat... Halleluja!

 Over Amanda

Geboren op: 14 november 1986
Woont in: Alkmaar
Favoriete bezigheden: samen zijn met mijn vriend Joost en vrienden en familie, skeeleren, bikesteppen, nagelstyling, stille tijd met God, met mensen praten over het evangelie en naar de Ark gaan.
3 favoriete bijbelverzen: 
Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw kracht en met heel uw verstand, en uw naaste als uzelf. ~ Lucas 10:27
B
eken elkaar uw zonden en bid voor elkaar, dan zult U genezen. Want het gebed van een rechtvaardige is krachtig en mist zijn uitwerking niet. ~ Jakobus 5:16 
Angst voor mensen is een valsstrik, maar wie op de Heer vertrouwt wordt beschemd. ~Spreuken 29:25
Epsalm 139
Mooiste christelijke:
film:
The shack
boek (na de bijbel): 'Geest, ziel en lichaam' van Andrew Wommack 
lied: 'Thank you' van Jesus Army

Amanda is beschikbaar als buddy.
Heb je vragen over het christelijk geloof, of kan je begeleiding of gebed gebruiken, schroom niet om contact op te nemen.